Wiersze Ragnara

Astrate

Wojownik
,,Gdy łzy i krew wyschły rozejrzał się.
Samotny wiking na placu boju.
Jego bracia polegli z dumą i honorem.
Jemu nie było to dane.
Bogowie nie przyjeli go w Walhalli.
Nie tym razem.
Bierze topór poznaczony szczerbami.
Unosząc go w niebo z czułością i smutkiem.
Ostatni przyjaciel wielkiego wojownika..."

Przemijanie
,,Przez Wrota Babilonu kroczymy Ścieżką Umarłych,
Ku przeznaczeniu mieniącemu się szkarłatem.
Kroczymy.
Wśród szczątków tych co byli przed nami,
I będą po nas.
Ich puste oczy spoglądają na wędrowców.
Milczymy, bo brak słów.
Lecz koniec jest tuż.
W ciemnych korytarzach istnień dopala się światło życia.
W końcu gaśnie.
Kolejna świeca na kandelabrze świata."

A teraz coś co nasmarowałem z okazji nadchodzących walentynek:

,,Uczucia"
Gdy próbujesz rzec coś z głębi serca,
okazuje się, że to nie takie proste.
Drobne gesty i słowa nie zastąpią tego,
co skrywa ma dusza.
Dziś powiem to, co powinno być powiedziane:
Tyś jest mym aniołem, którego kocham nad życie,
i nic tego nie zmieni...

,,Zagadka"
Wydawało mi się,
że uśmiechnełaś się do mnie
gdy przechodziłem obok.
Serce zabiło mi żywiej.
Obejrzałem się,
lecz ty poszłaś dalej
zostawiając mnie z tą słodką zagadką
i niepokojem duszy...

,,Podróż"
Choćby na koniec świata.
Tak, to byłoby wspaniałe,
Podróżować tak - tylko ty i ja.
A z nami słońce, gwiazdy i szlak.

Twa dłoń skryta w mojej,
Oczy wpatrzone w dal.
Nic innego nie istnieje,
Tylko my i gwiazdy na niebie.

Zawsze w drodze, ale razem,
Dzielilibyśmy nasze radości i smutki.
Trwałoby to jak słodki sen,
Którego nie jest w stanie rozwiać wiatr.

Dzisiejszego dnia niezwykłego
Poszukuje uśmiechu twego
Twoich oczu, twego głosu.
Kochanego zrządzenia losu.
Moje serce znów rozgrzałaś,
Moje myśli opętałaś.
Teraz czuje się jak w niebie,
Gdyż ja kocham właśnie ciebie.

zdunek

tez polecam